Μη με εγκαταλείπεις ελεύθερη σκέψη. Μη θολώνεις καθαρό νόημα.

Αθήνα 2007

Σάββατο βράδυ, στο κέντρο της Αθήνας, χυμένοι όλοι πάνω στις καρέκλες των Εξαρχείων ψάχνουμε με αγωνία την γκαρσόνα για να παραγγείλουμε κρύες μπύρες.
Έχει μια κρυφή γοητεία η Αθήνα, ανομολόγητη. Μας δίνει το δικαίωμα να την αντιπαθούμε και κυρίως μας δίνει το κοινό όνειρο...να φύγουμε από δω. Ότι κι αν είναι το «εδώ» για τον καθένα. Αλλά όλοι (οι τουλάχιστον οι περισσότεροι) μένουμε σε αυτό το «εδώ» πιστοί, για να συντηρούμε τ όνειρο. Το όνειρο μας ζωής χωρίς αγκομαχητά, χωρίς δυσκολία, χωρίς προσπάθεια.
Ώρες ώρες πιστεύω ότι είμαστε όλοι εθισμένοι στα όνειρα. Αναπαράγουμε τη μιζέρια μας για να χουμε κάτι να λέμε. Για να έχουμε πάτημα στη γκρίνια και στη θυματοποίηση του εαυτού μας.
Ναι, ξέρω, είναι και το σύστημα που μας καταπίνει. Η δράση έχει γίνει αυτιστική, η σκέψη κλείνεται στον εαυτό της και η καλή διάθεση, η ευγένεια και το όραμα για ένα καλύτερο κόσμο ηχούν «ρομαντικά». Το να μην δέχεσαι τον παραλογισμό ως αυτονόητη καθημερινότητα είναι σα να σηκώνεις επαναστατική παντιέρα.
Και ενώ τη σηκώνεις την παντιέρα τελικά, και την ανεμίζεις αδέξια και μοναχικά, μέσα σ ένα ασυντόνιστο πλήθος, συνειδητοποιείς ότι το άλλο σου χέρι σε μπουκώνει με hamburger αμφιβόλου κατασκευής και προελεύσεως. Είμαι η παρδαλή αγελάδα, του Νίτσε, λες, είμαι γέννημα του παραλογισμού και καταπίνεις λίγη κόκα κόλα για να κατέβουν οι ενοχές. Πώς θα βγω από αυτό το ψέμα, λες, και βλέπεις την γκαρσόνα.

- Μια μπύρα, κρύα. Και βλέπουμε...

Σαν αμερικάνικη σειρά

- Βρέχει. Κι εγώ που νόμιζα πως ήταν κοντά το καλοκαίρι!

- Πρέπει να παιχτούν τα τελευταία επεισόδια της χειμερινής season, γιατί δεν λες να το καταλάβεις;

- Ωστε είναι αλήθεια. Βρίσκομαι σε αμερικάνικη σειρά.

- Ναι. Ο ήρωας σώζεται πάντα στο τέλος. Ποτέ νωρίτερα. Το τελευταίο άλμα τον γλυτώνει από την καταστροφή. Στο background καίγεται το σκηνικό, γκρεμίζονται κτίρια, εξολοθρεύονται οι κακοί, καταρρέει το πρόβλημα. Κι αυτός θριαμβευτής παίρνει μια ανάσα ελευθερίας.

Απο-δόμηση

- Σίγουρα ο αναγνώστης χρειάζεται μια προετοιμασία πριν του αποκαλύψεις την κεντρική ιδέα. Έχουμε μάθει να μας προετοιμάζουν ειδικά στο γραπτό λόγο.

- Έχουμε μάθει πολλά, μαθαίνουμε πολλά κάθε στιγμή.

- Ίσως όμως λιγότερα από αυτά που θα μπορούσαμε να μάθουμε. Έχουμε μια τάση οι περισσότεροι άνθρωποι να προσκολλούμαστε σε λανθασμένες πληροφορίες, άχρηστες πληροφορίες, ή πληροφορίες- μάγγισες Κίρκες που μας υπνωτίζουν γλυκά και ξεχνάμε πού θέλαμε να πάμε.

- Πού θέλουμε να πάμε;

- Ας φτιάξουμε μια δομή για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε. Νιώθεις αμήχανα όταν δεν έχεις δομές.

- Αυτοί που θέλουν να υπερβούν τις δομές βρίσκουν εμπόδια μπροστά τους, φυσικά και κοινωνικά. Αλλά κατ αρχάς, τί εννοείς λέγοντας δομές;

- Μπορώ να σε διαβάσω γιατί έχω δομές. Γιατί έχουμε κοινές δομές. Γιατί έτσι μπορούμε να υπάρξουμε μαζί, έστω και έτσι, σε απομακρυσμένα σύμπαντα. Μιλάω για τις κοινές έννοιες, τις κοινές επαναλήψεις.